Ik zoek een weg naar buiten

De wereld is zo ver niet, al lijkt het soms

alsof ik geketend in een kelder van donker gruis ben opgesloten.

Het enige licht komt door een kier in het plafond; het geeft een soort geruststelling, van dat er nog een buiten is.

Worstelend met de ketenen probeer ik te ontsnappen, maar hoe meer ik beweeg, hoe verder ik wegzak in de duisternis..

​

Schijnend in de verte doet de maan hoopvol een poging om me te verwonderen, om me mijn ketenen te doen vergeten en om me naar de buitenwereld te lokken. Ik knijp mijn ogen tot kiertjes en laat niets anders meer toe dan de maan, laat haar me belichten, me vasthouden in een omhelzing die steeds steviger wordt, tot ze samenvalt met de boeien die me tot dan toe in hun greep hadden.. Ik val.

​

(September 2012)

​

​

​

O

​

​

​

..Ik weet niet waar het einde is maar het is zoek

​

(September 2012)

​

​

​

O

​

​

​

Wankele vrijheid!

Het is mijn bad: het is weliswaar een wankel bad,

Maar ik ben er koning(in)!

​

Een bad = soort capsule, een vrijhaven, een wereld binnen een wereld waarin je jezelf kunt terugtrekken..

Jezelf midden in het centrum van een andere wereld afsluiten, of opsluiten.

Vrij zijn. Je vrijheid veroveren of heroveren.

Terugtrekken, insluiten is afsluiten.

​

​

N.a.v. een tekst van Boris Groys: ‘'Politics of Installation’'

​

(October 2012)

​

​

​

O

​

​

Mamihlapinatapai; de blik die wordt uitgewisseld door

twee mensen die geen initiatief willen of durven nemen om iets aan te bieden, maar wel hopen dat de ander dat doet.

​

Uit: het Yaghan. Taal die gesproken werd door de

oorspronkelijke bewoners van Vuurland.

​

(October 2012)

​

​

​

O

​

​

​

I swallow the deep

​

and imagine what it would be like,

​

to live as the oldest sea monster at the bottom

of the ocean.

​

I cannot help but wonder how awful lonesome

this live must be, surrounded by endless walls of water, darkness and sweltering silence every day.

​

Days are nights, no time that makes a difference, no light that cares to come and shine..

​

​

​

I swallow the deep

​

as I swallow all my memories, everything that I knew, everything that wants to be me goes deep down inside me and will never come out again.

​

Unless I call it, that is.

​

Nothing but darkness will remain,

and nothing but silence will ever be heard again.

​

(October 2012)

​

​

​

O

​

​

​

..spoenk

daad

rozenbottel

aai

bad

echt

tijdelijk

werkelijk

duur

oorsprong

mist

ruïne

haiku

twijfelaar

rammelaar

rommelaar

trommelaar

wolf

spoor

rauw

maan

madelief

puur

wanhoop

spinsel

grillig

beweging

relaas

soelaas

doelloos

schôn

kô

knipoog

maïzena

nomade

water

wervelwind

zweven

licht

zoet

zucht

lichaam

pina

willekeur

kosmos

korstmos

entropie

alles of niets

krijger

leegte

ruimte

verte

diepte

grens

lijden

horizont

einder..

​

(November 2012)

​

​

​

O

​

​

​

everything weighs less in Water

even sorrow, even the Deep

​

we, the Living, trace each other, chase each other

and leave our footsteps behind in the Earth;

as echoes of the Lost and Found

​

rumbling, shouting, fire and doom

as we lose our minds and crawl,

across the Mountains of Skulls,

piling up in the Peacock’s Field of Pride!

​

​

Silence

​

​

out of the cracks and holes it rises;

the Tide turns once more

while we seek our balance again

and raise our heads toward the Light

​

the never-ending continuously rasping ongoing murmling sound of Dionysos’ Hunger

is inescapable and unstoppable and fatal for

the Young Ones.

​

the Undertow drags you away

from your tidy slick ideas

and smashes you into a thousand, muscle twitching pieces

against the Cliffs of the Unaware.

​

​

​

​

I rise from the water

trembling, underfed and in need of warmth and light

I push myself forward as the Winds howl

and boycott my attempts, to get back on my feet..

I lose my trail as I swallow the Deep

​

(December 2012)